Nga Timo Lokoschat, BILD

Kjo ndeshje boksi është edhe më e diskutueshme se Ali kundër Liston, Schulz kundër Foreman.

Skenat në ring shqetësuan miliona spektatorë olimpikë.

Angela Carini, një boksiere italiane, u dorëzua si pasojë e goditjeve të forta pas vetëm 46 sekondash – me lot në sy dhe e gjakosur. Kundërshtarja e saj: Imane Khelif, një atlete algjeriane që nuk u lejua të garonte në Kupën e Botës 2023 në Nju Delhi sepse supozohet se ka kromozome mashkullore, d.m.th. "XY" në vend të "XX". Detajet e testit në atë kohë nuk dihen.

Pra, a boksoi një burrë në ring? Një grua trans? Të dyja ndoshta nuk janë të vërteta - edhe nëse janë shprehur shumë herë në rrjetet sociale - gjë që i bën gjërat më të komplikuara: Sipas gjithçkaje që dimë, Khelif ka lindur femër, është rritur si femër, e ka 'femër' të shënuar në pasaportë, nuk ka asnjë “tranzicion”, asnjë “ndryshim gjinie”, asnjë terapi hormonale apo diçka të ngjashme (që do të ishte gjithashtu e paligjshme në vendin e saj të origjinës, Algjeri).

Në shkencën gjinore, Khelif ndoshta do të klasifikohej si "INTERSEKSUAL", një person, karakteristikat gjinore të të cilit nuk mund të klasifikohen qartë si femër apo mashkull. Në këtë drejtim, shumë pretendime në mediat sociale janë të pasakta.

Pra, gjithçka është në rregull? JO. Njerëzit që shprehin shqetësimin e tyre për diçka që shohin dhe perceptojnë, jo gjithmonë e shprehin atë në terma të saktë shkencërisht. Dhe kjo nuk i bën ata radikalë të krahut të djathtë. Edhe nëse është e paimagjinueshme për disa: Jo çdo shikues merret lirshëm me terma të tillë si interseksualiteti, gonada ose "ndryshimet në zhvillimin seksual". Një debat publik nuk është një kongres shkencor.

Por miliona shikues kanë sy në kokë dhe një ndjenjë se diçka nuk është në rregull. Dhe ata jo vetëm që e ndjejnë, por lexojnë edhe faktin se një federatë zyrtare botërore ka kryer ekzaminime fizike dhe më pas NUK e ka lënë sportisten të garojë për shkak të “përparësive konkurruese”. Fakti që Komiteti Olimpik Ndërkombëtar i sheh gjërat ndryshe dhe e lejon ndeshjen, është acarues.

Sidoqoftë, mund të përpiqeni edhe ta vendosni veten në situatën e algjerianes - gjithmonë duke supozuar se të gjitha informacionet e dhëna deri më tani janë të sakta: Imane Khelif është një atlete që e do sportin e saj, e ka praktikuar atë që kur ishte adoleshente, stërvitet në kushte të vështira dhe përkundër rezistencës shoqërore, sakrifikon shumë për të. Përjashtimi i saj bazuar në karakteristikat fizike jashtë kontrollit të saj do të ishte një vendim i ashpër që do t'i jepte fund karrierës së saj. Si qenie njerëzore, edhe ajo meriton respekt dhe jo urrejtje.

Nga ana tjetër: Angela Carini u stërvit me po aq zell për të marrë pjesë në Olimpiadë, nuk konkurroi në lojërat e fundit në Tokio sepse babai i saj vdiq një natë para ndeshjes së raundit të parë dhe më pas nuk boksoi fare për dy vjet. Dhe tani ajo takon një kundërshtar që është biologjikisht dhe gjenetikisht superior ndaj saj. Jo sepse stërvitet më shumë, por sepse Imane Khelif është “më mashkullore” se të gjithë kundërshtarët që ka pasur ndonjëherë Angela Carini. Kjo është arsyeja pse ajo mund të godasë më fort me grusht. Aq fort sa Carini-n e hodhi poshtë pas 46 sekondash.

Komiteti Olimpik Ndërkomëbtar argumenton se një grua nuk duhet të përjashtohet nga garat e femrave. Përfshirja - një vlerë e rëndësishme, pa diskutim. Por drejtësia - a nuk ishte kjo ideja bazë e sportit?

Nuk është e drejtë nëse një grua duhet të konkurrojë kundër një gruaje tjetër që ka një avantazh kromozomalo-gjenetik-hormonal. Dhe gjithashtu nuk do të ishte e drejtë nëse një grua duhet të konkurronte kundër dikujt që ka lindur burrë, gjë që nuk është rasti në rastin e Khelifit, por sigurisht që ka ndodhur vitet e fundit, për shembull me notaren Lia Thomas, e cila kaloi pubertetin si djalë dhe për këtë arsye ka avantazhe të mëdha dhe të përhershme fizike. Nuk është shenjë e intolerancës apo mungesës së progresivitetit të vështirësohen gara të tilla të pabarabarta.

Sot, tajvanezja Lin Yu-ting do të garojë sërish në ringun e boksit të Parisit. Ashtu si Khelif, ajo u skualifikua në vitin 2023 sepse dështoi në testin gjinor. Po Komiteti Olimpik Ndërkombëtar? Me sa duket beson se mund të moderojë debatin me disa deklarata të dobëta. Kjo nuk do të funksionojë.

Sepse shumë gjëra janë në rrezik. Për dymbëdhjetë vjet, që nga Londra 2012, gratë janë lejuar të marrin pjesë në të gjitha disiplinat në Lojërat Olimpike - një rrugë e gjatë që nga viti 1896. Ato meritojnë që të drejtat e tyre sportive të merren seriozisht. Dhe jo të goditen me grushte.