Porti i Shëngjini i kthyer në një skenë farsë me dy protagonistë, kryeministren Giorgia Meloni dhe Edi Rama. Dy kampionë në artin e viktimizimit, të cilët kërkojnë armiq kudo, vetëm që të shmangin problemet reale.

Meloni është e shqetësuar për zgjedhjet e ardhshme evropiane. Konfirmimi është udhëtimi i kotë, një reklamë elektorale, nën shoqërinë e socialistit Edi Rama për të ripërsëritur se qendrat do të ndërtohen, pavarësisht vonesave, kritikave dhe atyre gazetarëve që vazhdojnë të ndërhyjnë në rrugën tek e cila gati 1 miliard euro të komunitetit do të shpërdorohen.

Udhëtimi shqiptar është vetëm kapitulli i fundit i serialit të transmetuar në frekuencat e Palazzo Chigi-t me titull, le të supozojmë, ‘Për një grusht vota’. Në fakt, kjo pasohet nga shtrëngimi institucional i Vicenzo De Luca-s me gjuhën e ndyrë bashkëngjitur, ‘Unë jam ajo budallaqja Meloni’, në favor të kamerave të ekipeve të sa të rrjeteve sociale. Dhe vjen pak orë pas takimit të parregullt të prokurorit kombëtar antimafia, Giovanni Melillo, për të paraqitur zyrtarisht një ankesë kundër mashtrimeve të dekreteve rrjedhëse të kontaminuara nga organizatat mafioze. Një fakt i njohur tashmë prej të paktën tre vitesh dhe që Meloni e zbulon papritur pesë ditë para zgjedhjeve.

Gabime gramatikore institucionale, tregues i një lideri që nuk është aq i fortë sa do që ajo të besojmë. Megjithatë, bie në sy heshtja e saj përballë monologut të Ramës që sulmon gazetën tonë (Domani), investigimin e RAI-3 (Report) dhe shkon deri në surrealizëm duke mohuar ekzistencën e mafies në vendin e tij. Nëse nuk do të kishte ndodhur vërtet, mund të dukej si komploti i një filmi fantastiko-shkencor.

Ndonëse fjalët e Ramës për ‘Domnani’ janë të rënda, ka një fakt edhe më shqetësues: kur, duke marrë fjalën, Meloni simpatizon, ‘edhe në emër të popullit italian’, për sulmet (siç i përcakton ajo artikujt) që janë bërë për kryeministrin e Shqipërisë.

Teatri i vogël kurioz në të cilin kryeministrja e të gjithë italianëve legjitimon sulmet (sigurisht që janë) ndaj gazetarëve që hetonin aferat mafioze në Shqipëri. Heshtja nuk duhet të na befasojë kur dihet që kryeministrja nuk na pëlqen ne, e për më tepër në 10 korrik zhvilohet seanca e parë e gjyqit për shpifje ndaj Emiliano Fittipaldi (drejtorit të Domani) pas padisë së Melonit për shkak të një artikulli që asaj nuk i pëlqeu.

Meloni ka pohuar gjithmonë se filloi të merrej me politikë pas vdekjes së Paolo Borsellino.

Për të, përsërit vazhdimisht ajo, ai është një shembull. Kush e di se si do t'i kishte komentuar gjyqtari i vrarë nga mafia siciliane, deklaratat mohuese të Ramës për krimin e organizuar të lëshuara gjatë konferencës për shtyp, brenda qendrës së Shëngjinit.

Rama akuzoi Domanin se ka dhënë një imazh ‘mafioz’ për Shqipërinë.

Faji ynë është publikimi i një raporti me titull ‘Qendrat e emigrantëve në bastionin e mafias’. Sipas Ramës ‘nuk ka mafia’ dhe koncepti shërben vetëm ‘për të hedhur baltë’. Madje ai arrin deri aty sa jep edhe analizën e tij për fenomenin mafioz në përgjithësi: ‘Grupet kriminale shqiptare nuk janë mafioze, sepse nuk kanë një strukturë nga lart-poshtë, por horizontale’. E tha vërtet. Por është një gënjeshtër. Aleatët më të mirë të ‘grupeve shqiptare’ janë klanet 'Ndrangheta dhe Camorra, të cilat kanë një strukturë horizontale. Në Itali ka edhe dënime që vërtetojnë aleancën mafioze mes klaneve shqiptare, kalabreze dhe të Kampanias.

Një treshe që së bashku menaxhon më shumë se gjysmën e trafikut të kokainës që hyn në Evropë. Ata kanë kontakte të drejtpërdrejta me kartelet kolumbiane dhe meksikane.

Në Holandë ata kanë kthyer një sipërmarrje të vërtetë, të përbashkët, për të shfrytëzuar sa më shumë portin e Roterdamit.

Madje Rama shkon deri aty sa thotë se ka folur me superprokurorin e Tiranës dhe se prokurori autoritar i ka konfirmuar analizat e tij. Nuk e dimë përmbajtjen e dialogut mes prokurorit të SPAK dhe kryeministrit, por është kurioz fakti që një kryeministër fut në valle zyrën që në fund të muaji Maj kreu një hetim delikat në bashkinë e Lezhës.

Një rrëfim për këtë investigim e kemi dhënë në artikullin e publikuar dhe kontestuar nga Rama.

Lezha është bashkia në të cilën janë zonat ku do të vendosen qendrat italiane të emigrantëve. Lista e krimeve të dyshuara ndaj të dyshuarve për të cilët kemi shkruar ne, mjafton që lexuesi të krijojë një ide mbi kapacitetin kriminal të këtyre grupeve që për Ramën nuk janë mafioze: vrasje, tentativë vrasje, korrupsion, shpërdorim detyre, trafik emigrantësh, rrahje, lojëra të fatit, bixhoz, kërcënime.

Të përfshirë në këtë operacion kompleks të prokurorisë gjejmë si policë nga Lezha, drejtues klanesh dhe një politikan, ish-deputeti socialist Arben Ndoka, i akuzuar gjithashtu se ka ngritur një organizatë kriminale për të kryer një vrasje.

Ndoka konsiderohet shumë i afërt me kryeministrin Edi Rama. Dhe ndoshta ishte përmendja e këtij emri që e mërziti më shumë partnerin e ri politik të Melonit?

Gënjeshtrat e Ramës për mafian të kujtojnë ato të politikanëve sicilianë demokristiane që u zunë duke bërtitur ‘po çfarë mafie, çfarë mafie’.

Ata e bënë për të fshehur ekzistencën e një fuqie kriminale që po gllabëronte vendin.

Ishte sistemi i portretizuar nga Leonardo Sciascia në ‘Dita e Bufit’.

Një epokë e largët.

Ndoshta jo për Shqipërinë.

Marrë nga gazeta italiane Domani, përktheu SYRI.net