Një "kalorës" misterioz i gjetur brenda një arkivoli të veshur me plumb nën rrënojat e Katedrales së Notre Damit është identifikuar më në fund si poeti francez i Rilindjes Joachim du Bellay, sipas ekspertëve mjeko-ligjorë.

Mbetjet e ruajtura, të zbuluara nën anijatën e Notre Damit në vitin 2022, u ruajtën brenda një sarkofagu të mbyllur pranë atyre të kryepriftit Antoine de la Porte gjatë gërmimeve që pasuan zjarrin në katedrale në 2019.

Një analizë nga instituti mjekoligjor i Spitalit Universitar të Toulouse zbuloi se skeleti i burrit brenda tregonte shenja të tuberkulozit kockor, meningjitit kronik dhe një prirje për të hipur në kuaj - duke marrë edhe pseudonimin e tij.

Tani, këto detaje kanë bërë që dr. Éric Crubézy, një profesor i antropologjisë biologjike në Universitetin Toulouse III dhe drejtor kërkimi në Qendrën Kombëtare të Kërkimeve Shkencore të Francës, të hipotezojë identitetin e njeriut. Gjetjet u njoftuan me 17 shtator në një deklaratë të përkthyer nga Instituti Kombëtar i Kërkimeve Arkeologjike Parandaluese të Francës (INRAP).

"Ai përputhet me të gjitha kriteret e portretit," tha Crubézy në një konferencë shtypi më 17 shtator, për La Croix. "Ai është një kalorës i kompletuar, vuan nga të dyja sëmundjet e përmendura në disa nga poezitë e tij, si në "La Complainte du désespéré", ku ai përshkruan "këtë stuhi që turbullon mendjen [e tij]", dhe familja e tij i përkiste oborrit mbretëror dhe enturazhit të ngushtë të papës".

"Ai udhëtoi nga Parisi në Romë, gjë që nuk është një arritje e vogël kur ke tuberkuloz si ai. Në fakt, ai pothuajse vdiq prej tij,"shtoi Crubézy.

I lindur në Anjou në Luginën Loire të Francës perëndimore në 1522, du Bellay më vonë u zhvendos në Paris dhe Romë ku kompozoi veprat e tij kryesore gjatë Rilindjes Franceze, duke përfshirë mbrojtjen e njohur të frëngjishtes si një gjuhë artistike, letërsia e së cilës mund të rivalizonte "cilësinë dhe ekspresivitetin" të Greqisë dhe Romës antike. Pas vitesh shëndeti të dobët, du Bellay vdiq në vitin 1560 në moshën 37-vjeçare.

Pas vdekjes së tij, eshtrat e poetit mendohej të varroseshin në Notre Dame së bashku me ato të të afërmit dhe klerikut të tij Jean du Bellay. Eshtrat e Jean-it u gjetën të varrosura nën kapelën e ndërtesës, por pavarësisht viteve të kërkimit, varri i Joachin du Bellay-it nuk u gjet kurrë.

Pas zjarrit të vitit 2019, arkeologët që punonin në restaurimin e katedrales zbuluan më shumë se 100 varre poshtë saj, duke përfshirë dy sarkofagë. Mbetjet njerëzore të arkivolit ishin të mbyllura me plumb për të parandaluar lagështinë dhe për të parandaluar dekompozimin.

Megjithatë, jo çdo arkeolog i përfshirë në gërmim është i bindur se skeleti i përket du Bellay-it. Duke folur në konferencën për shtyp, Christophe Besnier, një drejtues gërmimi dhe arkeolog me INRAP, tha se analiza e izotopit sugjeroi se ai person ishte rritur në rajonet e Parisit ose Lionit, jo në Anzhou. Izotopet, ose variacionet e elementeve me një numër të ndryshëm neutronesh në bërthamat e tyre, konsumohen përmes dietës dhe ujit të pijshëm, përpara se të hyjnë në dhëmbët dhe kockat e njerëzve. Crubézy u përgjigj se du Bellay është rritur me Jean du Bellay-in, i cili kishte shërbyer si peshkop i Parisit.

"Ç'mund të kemi më shumë?" the presidenti i INRAP Dominique Garcia në një intervistë për Le Monde. "Gjeni furçën e dhëmbëve të du Bellay-it për të kontrolluar nëse ADN-ja përputhet? Vetëm mosha dhe patologjia e tij ofrojnë një qëndrueshmëri të jashtëzakonshme statistikore." / Live Science - Syri.net