Rrëfimet historike nga bota e lashtë priren të zbulojnë natyrën e mbyllur të jetës së grave. Në Greqi, gratë zakonisht ishin të mbuluara në publik, ndërsa në Romë ato kishin “kujdestare” (zakonisht të babait ose të burrit) për të mbikëqyrur lëvizjet e tyre dhe mënyrën e qasjes ndaj pasurisë. A ishte koncepti i gruas epshore fantazi e pastër mashkullore? Apo gratë e botës së lashtë ishin më të interesuara për seksin sesa besohet në përgjithësi?
Siç kuptova gjatë kërkimit për librin tim të ri Fija e munguar [The Missing Thread], duhet kërkuar shumë për historinë e parë të botës së lashtë të shkruar përmes grave, nëse duam të zbulojmë se çfarë mendonin me të vërtetë gratë për seksin.
Shumica dërrmuese e burimeve të mbijetuara janë shkruar nga burrat që ishin të prirë të ekzagjeronin zakonet seksuale të grave – në njërin ose në drejtimin tjetër. Disa shkuan aq larg për të theksuar virtytin e gruas, saqë e bënë të dukej pothuajse e shenjtë dhe jo njerëzore. Të tjerët qëllimisht i paraqitnin gratë si seksualisht të pangopura, si mjet që ndot karakteret e tyre. Nëse do t’i merrnim si të vërteta këto përshkrime, do të arrinim në përfundimin se gratë në botën e lashtë ishin ose që të gjitha të dëlira, ose të çmendura pas seksit. Për fat të mirë, është e mundur të shikosh në zemrat e disa grave të antikitetit të cilat ofrojnë një pamje shumë më të thellë të seksualitetit femëror.Poezitë e Safos sot janë aq fragmentare saqë është e vështirë t’i lexosh me saktësi, por studiuesit në njërin prej papiruseve kanë zbuluar referencën për “dildo”, të njohur në greqisht si olisboi. Ato u përdorën në ritualet e fertilitetit në Greqi, si dhe për kënaqësi, dhe u shfaqën si të tilla në një numër të pikturave të vazove. Më vonë në Romë, objektet e falusit kishin gjithashtu cilësi të ngjashme me hajmalitë. Nuk do të kishte kuptim që gratë t’i shmangeshin simboleve të cilat besohej se sillnin fat.
Deri këtu, gratë e lashta nuk dridheshin nga pamja e erotizmit, prandaj disa madje u varrosën me këtë. Në periudhën përpara se Roma të dilte në pah, etruskët e aftë e dominuan kontinentin italian dhe e mbushën atë me skena të natyrës romantike. Punimet e shumta të artit dhe pjesë të statujave së varrit përshkruajnë burra dhe gra të shtrirë së bashku. Një kemore me burra dhe gra që preknin organet gjenitale të njëri-tjetrit, u varros me një grua etruske në shekullin VIII para Krishtit.Mjafton të vizitosh një bordello të lashtë, si ato të Pompeit, për të parë se seksi ishte shpeshherë i dukshëm. Muret e dhomave të zymta, të ngjashme me qelinë në të cilat punonjëset e seksit bënin tregtinë e vet, janë të mbuluara me mbishkrime, pjesa më e madhe e tyre e shkruar nga klientët meshkuj të cilëve u pëlqente të komentonin performancat e femrave të famshme.
Rrëfimet dhe fjalimet historike janë të mbushura me përshkrimet e vështirësive që këto punëtore duronin. Në rastin kundër Neaerës, një fjalim i prokurorisë i mbajtur nga politikani athinas Apolodori në shekullin IV para Krishtit, ofron një pasqyrë veçanërisht befasuese mbi pasigurinë e jetës së këtyre grave. Megjithatë, vetëm herë pas here dëgjojmë diçka nga një grua që ishte në kontakt me këtë botë, dhe fjalët e saj të befasojnë.Në shekullin III para Krishtit, një poete e quajtur Nosida e cila jetonte në jug të Italisë, shkroi një lavdërim për një vepër arti dhe faktin se financohej nga një punëtore seksi. Një statujë e lavdishme e Afërditës, perëndeshës së seksit dhe dashurisë, kënduar nga Nosida, ishte ngritur në një tempull duke përdorur paratë e mbledhura nga poliarket.
Poliarkia nuk ishte anomali. Një hetera e mëparshme (kurtezane ose punëtore seksi me status të lartë) e quajtur Dorika, paratë që kishte fituar i përdori në mënyrë të ngjashme për të blerë diçka për shfaqje publike,në rastin e saj skarat për gatimin e dëmeve të tredhur që do të ekspozoheshin në Delf.
Nuk ishte seksi që përqafuan këto gra, por shansi i rrallë që u është thënë për t’u kujtuar pasi vdisnin. Shumica dërrmuese e grave që njihnin ishin të destinuara për të mbetur anonime.Burrat shkrimtarë, me gjithë paragjykimet e tyre, mund të japin disa nga njohuritë më interesante për gratë dhe seksin. Në vitin 411 para Krishtit, komediani Aristofan inskenoi shfaqjen Lisistrata në të cilën gratë e Athinës organizojnë grevë seksuale në përpjekjen për të bindur burrat e tyre që të bien dakord për kushtet e paqes gjatë Luftës së Peloponezit. Ky ishte konflikt i vërtetë i zhvilluar për tri dekada midis Athinës dhe Spartës dhe aleatëve të tyre përkatës./BBC
© SYRI.net