Ligavecët dhe kërmijtë përdorin një "këmbë barkore" - një muskul i gjatë në pjesën e poshtme të trupit të tyre - për të lëvizur me shpejtësi rreth një metër në orë.

Këmba, ose muskuli, valëzohet për ta bërë kafshën të rrëshqasë mbi mukozën e saj. Ky sistem është në thelb mjaft i ngadalshëm dhe është i kufizuar nga shkalla e tyre e prodhimit të mukozës.

Megjithatë, të qenit i ngadaltë nuk është domosdoshmërisht një problem për ligavecët dhe kërmijtë, sepse ata mbështeten në burime ushqimore të palëvizshme (bimë dhe sende të ngordhura) dhe në strategji të tjera përveç arratisjes për t'i shpëtuar grabitqarëve - ngjyrat e tyre të mbyllura i mbajnë ata të kamufluar dhe kërmijtë thjesht mund të tkurren në guaskat e tyre për të mbrojtur veten./BBC/