Historia e Mossad është plot suksese dhe dështime, le të zbulojmë se si funksionon inteligjenca izraelite, shkruan focus.it.

”Përmes manipulimit do të bëjmë luftë”: motoja e Institutit për Inteligjencë dhe Shërbime Speciale (i njohur më mirë si Mossad) tashmë thotë shumë për ”modus operandi” të agjencisë së spiunazhit të shtetit të Izraelit.

Një strukturë aktive që nga viti 1949 dhe e njohur për guximin dhe efikasitetin e operacioneve të saj. Një mbi të gjitha spikat gjuetia dhe kapja e kriminelit nazist Adolf Eichmann.

Ajo u themelua nga “Babai i Vendit” David Ben Gurion (1886-1973), me qëllim të koordinimit të punës së sektorëve të ndryshëm të shërbimeve izraelite, Shin Bet (shërbimi sekret i brendshëm) dhe Aman (ai ushtarak).

Mossad është përgjegjës për studimin dhe parandalimin e aktiviteteve që mund të rrezikojnë sigurinë kombëtare izraelite dhe i raporton drejtpërdrejt kreut të qeverisë, i cili është përgjegjës për emërimin e drejtorit.

Kjo është edhe arsyeja pse përdoret shpesh për qëllime politike dhe në shumë raste ka pasur dorë të lirë, jashtë çdo kontrolli.

Në të kaluarën, për t’u bashkuar me Shërbimin Sekret izraelit duhej të aplikoje në një ambasadë izraelite ose amerikane, ose nëpërmjet ushtrisë.

Metodat e rekrutimit janë thjeshtuar për disa vite. Megjithatë, teknikat shumë të ashpra të stërvitjes të cilave u nënshtrohen “katsa”, d.m.th agjentët operacionalë, nuk kanë ndryshuar.

Megjithatë, përpara se t’i trajtojnë ato, kandidatët i nënshtrohen testeve psikofizike për të vlerësuar aftësinë e tyre për vetëkontroll, përqendrim dhe shpejtësi.

Për të kuptuar sistemin e Mossad-it, është e nevojshme që dikush që e ka përjetuar atë vetë ta tregojë atë. Midis tyre është edhe francezja me origjinë hebreje Nima Zamar, një ish-agjente që shkroi librin ”Unë duhej të vrisja (Sperling & Kupfer)” në 2004 dhe që atëherë është detyruar të jetojë nën një emër të supozuar nga frika e pasojave.

Dhe shtatëdhjetë vjeçari Victor Ostrovsky, gjithashtu një ish-agjent, kanadez nga një familje hebreje, i cili në vitet nëntëdhjetë, së bashku me shkrimtaren Claire Hoy, rrëfeu përvojën e tij në një libër-rrëfim të famshëm të titulluar ”Through”

Ostrovsky shpjegon se çdo aspirant thirret në një apartament anonim ku është vendosur një bazë klandestine e Shërbimit dhe i nënshtrohet testeve të ndryshme psiko-aftësie për orë të tëra. Nëse këto teste kalohen, pasojnë takime të tjera në të cilat kandidati merret në pyetje për përvojat e tij/saj familjare, emocionale dhe të punës.

Një nga pyetjet thelbësore është: “A mendoni se të vrasësh dikë për vendin tënd është një gjë e keqe?”

Takimet zakonisht zhvillohen për katër muaj, një në çdo tre ditë. Më pas vjen koha e ekzaminimit të përgjithshëm mjekësor: nëse edhe fiziku është me karakter të mirë, faza e rekrutimit mund të konsiderohet e përfunduar.