Në tregun më të madh të antikave të Pekinit, Panjiayuan, midis statujave të Maos, postera dhe libra të përdorur janë shenja të spikatura që paralajmërojnë kundër shitjes së botimeve që mund të kenë sekrete shtetërore ose "propagandë reaksionare".

Disa nga tabelat shfaqin një numër të linjës telefonike në mënyrë që qytetarët të mund të informojnë autoritetet nëse dëshmojnë një shitje të paligjshme.

Tregjet antike dhe të pleshtave të Kinës ishin dikur një minierë ari dokumentesh për historianët, por tani shenjat janë emblematike të të ftohtit që ka rënë në aftësinë e tyre për të bërë kërkime në vend.

Nga njëra anë, Pekini dëshiron të rrisë shkëmbimin akademik dhe Presidenti Xi Jinping nëntorin e kaluar ftoi 50,000 studentë amerikanë në Kinë gjatë pesë viteve të ardhshme -- një rritje masive nga rreth 800 që janë aktualisht.

Sa avull do të grumbullohet është një pyetje shumë e hapur. Por studiuesit e historisë moderne kineze në veçanti – ndoshta në mesin e njerëzve më të interesuar për Kinën – kanë frikë se censura e shtrënguar po shuan rrugët për kërkime të pavarura në të kaluarën e vendit.

Kjo është veçanërisht e vërtetë për dokumentet që lidhen me Revolucionin Kulturor 1966-76 -- periudha më e ndjeshme historikisht për Partinë Komuniste Kineze -- kur Mao Ce Duni shpalli luftën e klasave dhe e zhyti Kinën në kaos dhe dhunë.

"Unë do të thosha se periudha e të shkuarit në tregjet e pleshtave dhe thjesht për të gjetur thesare ka mbaruar pak a shumë," tha Daniel Leese, një historian modern i Kinës në Universitetin e Freiburgut.

Kërkimi me peshkatar për dokumente "në thelb ka dalë jashtë favorit sepse thjesht është bërë shumë kompleks, i vështirë dhe i rrezikshëm," tha ai, duke shtuar se studiuesit e huaj më të rinj po mbështeten gjithnjë e më shumë në koleksionet jashtë shtetit.

Partia Komuniste Kineze ka ushtruar kontroll mbi të gjitha botimet, përfshirë librat, median dhe internetin që nga themelimi i Republikës Popullore të Kinës (PRC) në vitin 1949, me shkallën e censurës që luhatet me kalimin e kohës.

Por censura është intensifikuar vetëm nën Presidentin Xi Jinping, i cili erdhi në pushtet në vitin 2012 dhe ka fajësuar "nihilizmin historik" ose versionet e historisë që ndryshojnë nga llogaritë zyrtare për shkaktimin e rënies së Bashkimit Sovjetik.

Vitet e fundit, një sërë legjislacionesh të reja për sigurinë kombëtare dhe anti-spiunazh i kanë bërë studiuesit edhe më të kujdesshëm për të cituar materiale jozyrtare kineze.

Disa studiues të historisë moderne kineze, të cilët kanë botuar studime që sfidojnë narrativat shtetërore kineze ose kanë të bëjnë me tema të ndjeshme, thonë se atyre u është refuzuar viza për në Kinë.

James Millward, një historian në Universitetin Georgetown, tha se ai ishte bllokuar me viza në disa raste pasi kontribuoi në librin e vitit 2004 Xinjiang: Vendi Kufi Musliman i Kinës , por që atëherë ka marrë viza afatshkurtra disa herë, megjithëse pas një procesi të gjatë.

Klima politike po formëson gjithashtu mënyrën se si historianët zgjedhin lëndët e tyre kërkimore. Një historian me qendër në SHBA tha se ai ka zgjedhur të punojë në tema jo të diskutueshme për të ruajtur aksesin e udhëtimit në Kinë. Ai nuk pranoi të identifikohej për shkak të ndjeshmërisë së çështjes.