BBC

Kur Sheikh Hasina thirri bisedimet për krizën e sigurisë me qëllim shuarjen e trazirave spirale në Bangladesh të dielën, ajo duket se kishte mohuar se koha e saj si kryeministre kishte mbaruar.

Brenda pak orësh, atë do ta fshinte pushteti i njerëzve - në të vërtetë, shumë pak e kishin parashikuar shpejtësinë e rrëzimit të saj.

Në fund, ishte këshilla e familjes së ngushtë dhe jo e zyrtarëve të lartë të sigurisë që e bindi atë të ikte, i tha BBC-së djali i saj.

Zonja Hasina u bind në kohën e duhur - turmat hynë në banesën e saj pak orë pas arratisjes së saj.

Takimi i Komitetit të Sigurisë Kombëtare - i thirrur për të dielën vonë në mëngjes - solli përplasje mes kryeministres me tre shefat më të lartë ushtarakë të vendit, zyrtarë të lartë të sigurisë dhe policisë.

Presioni mbi kryeministren ishte rritur për javë të tëra, ndërsa protestat antiqeveritare shpërthyen në të gjithë vendin. Qindra janë vrarë në dhunën më të keqe që ka parë Bangladeshi që nga lufta e tij për pavarësi në vitin 1971.

Vetëm të dielën, të paktën 90 njerëz humbën jetën, kryesisht demonstrues të qëlluar nga forcat e sigurisë - por edhe një numër në rritje i policëve të vrarë nga turmat.

BBC ka mësuar nga zyrtarët se Sheikh Hasina dëshironte të mbante të hapura “dy opsione”. Ndërkohë që kishte përgatitje që ajo të largohej nga vendi, ajo donte të qëndronte në pushtet deri në momentin e fundit – me dhunë.

Udhëheqësit ushtarakë nuk u pajtuan. Të dielën, njerëzit e zakonshëm dhe protestuesit u bashkuan me ushtarët dhe oficerët në pjesë të ndryshme të vendit. Pas shqyrtimit të situatës, oficerët e lartë ushtarakë kuptuan se gjërat kishin dalë jashtë kontrollit.

Individualisht, drejtuesi i ushtrisë në takim i tha kryeministres se ushtarët nuk mund të qëllonin mbi civilët - por ata mund të siguronin mbështetje sigurie për policinë, thanë burimet për BBC. Shefat e lartë të policisë u ankuan gjithashtu se po mbaronin municionet, siç doli më vonë.

Sheikh Hasina, megjithatë, nuk donte të dëgjonte - dhe askush nuk ishte i gatshëm të mos pajtohej me të përballë saj.

Pas takimit, sekretari i saj i shtypit dha mesazhin e saj sfidues. Ajo i quajti protestuesit "terroristë" dhe u bëri thirrje njerëzve që t'i rezistojnë atyre që ajo i përshkroi si "zjarrvënës".

Forcat e sigurisë kishin frikë se së shpejti mund të kishin në dorë një situatë që i afrohej luftës civile.

Pamjet e dhunës të së dielës u bënë virale në mediat sociale, ndërsa numri i të vdekurve rritej vazhdimisht. Imazhet e të rinjve me plagë plumbash, të qëlluara nga policia dhe anëtarët e krahut rinor të partisë në pushtet, po nxisnin më shumë zemërim.

Ndërsa egërsia e përleshjeve u bë e qartë, udhëheqësit studentorë bënë thirrjen e tyre për një marshim masiv në Daka për një ditë, duke i zënë në befasi autoritetet.

Të dhënat e inteligjencës sugjeruan se kërkesat e studentëve po fitonin mbështetje dhe mijëra njerëz po planifikonin të zbrisnin në kryeqytet të nesërmen.

Nëse forcat e sigurisë do të përpiqeshin të ndalonin protestuesit, do të kishte një tjetër gjakderdhje.

Kështu që shefi i ushtrisë Waker-Uz-Zaman vendosi të fliste sërish me kryeministren.

Burime të besueshme thanë se tre shefat e shërbimit e takuan atë të dielën në mbrëmje dhe i shpjeguan me mirësjellje se situata në terren po bëhej gjithnjë e më e paqëndrueshme dhe se turma me mijëra pritej në Daka të hënën në mëngjes. Ata nuk mund të garantonin sigurinë e banesës së saj.

Sheikh Hasina nuk i mori parasysh këshillat e tyre, por gazetarët në Daka thanë se mund të ndjenin se pushteti tashmë po ndryshonte. Deri të dielën mbrëma, policia mungonte në shumë vende dhe barrikada të shumta të sigurisë ishin pa drejtues.

Të hënën në mëngjes, turma të mëdha kishin nisur të lëviznin drejt Dakës. Gjeneral Zaman ishte në rezidencën e zonjës Hasina duke i shpjeguar asaj rëndësinë e situatës. Njerëzit po thyenin shtetrrethimin dhe dhuna tashmë kishte filluar.

Policia po tërhiqej nga shumë pjesë të Dakës dhe gjenerali Zaman i tha asaj se nuk mund ta pengonin turmën të arrinte në Gono Bhaban, rezidencën zyrtare të kryeministres në kryeqytet, për shumë më gjatë. Një orë apo më shumë në rastin më të mirë.

Në këtë pikë, krerët ushtarakë vendosën t'u bënin thirrje familjarëve për të ndërmjetësuar.

Shefat e policisë dhe ushtrisë mbajtën bisedime më pas me motrën e Sheikh Hasinës, Rehana Siddiq, për të parë nëse ajo mund ta bindte motrën e saj të madhe të largohej.

“Zyrtarët zhvilluan diskutime me Sheikh Rehanën në një dhomë tjetër. Ata i kërkuan asaj t'i shpjegonte situatën Sheikh Hasina-s. Sheikh Rehana më pas foli me motrën e saj më të madhe, por Sheikh Hasina ishte e vendosur të mbante pushtetin,” shkruan gazeta Prothom Alo.

Pastaj djali i zonjës Hasina, Sajeeb dhe vajza Saima, që të dy jetojnë jashtë vendit, folën me të në telefon dhe këmbëngulën që ajo të largohej. Gjatë këtyre negociatave familjare, shefi i ushtrisë, i cili ka lidhje me zonjën Hasina, thuhet se ka qenë i pranishëm gjatë gjithë kohës.

“Mamaja ime nuk dëshironte të largohej fare nga vendi. Ne duhej ta bindnim atë,” tha Sajeeb Wazed Joy për BBC të martën, duke shtuar se nëna e tij filloi të mendonte të jepte dorëheqjen të shtunën në mbrëmje.

“Ne në familje iu lutëm, i thamë se kjo është turma, ata janë jashtë për dhunë dhe do t'ju vrasin dhe ne duhet t'ju çojmë në vend të sigurt”.

“I telefonova dje në Delhi. Ajo është në humor të mirë, por është shumë e zhgënjyer. Ajo është shumë e dëshpëruar nga njerëzit e Bangladeshit”.

Të hënën në mëngjes, thanë burimet, Sheikh Hasina ra në kontakt me zyrtarët e qeverisë në Delhi për të kërkuar strehim. Këshilla nga India, një aleate e vendosur gjatë gjithë karrierës së saj të gjatë, ishte që ajo të largohej.

Një ditë më parë, Uashingtoni thuhet se u kishte thënë zyrtarëve të Ministrisë së Jashtme indiane se kishte mbaruar koha për zonjën Hasina. Asaj i kishin mbaruar opsionet.

Por sapo ajo pranoi pa dëshirë të firmoste dokumentet për të hequr dorë nga posti i saj, lindte ende pyetja se si ta nxirrnin atë jashtë vendit të sigurt.

Një zyrtar i lartë ushtarak, i cili nuk donte të identifikohej, i tha BBC se vetëm Forca e Sigurisë Speciale, Regjimenti i Gardës Presidenciale dhe disa oficerë të lartë ushtarakë në selinë e ushtrisë e dinin se kur Sheikh Hasina nënshkroi letrën e dorëheqjes dhe hipi në helikopterin ushtarak që do ta largonte atë nga banesa e saj. E gjithë puna u bë krejt fshehurazi.

Rreth orës 10:30 me orën lokale, autoritetet mbyllën internetin në mënyrë që asnjë lajm për lëvizjet e Sheikh Hasinës të mos përhapej në mediat sociale.

Interneti u riaktivizua vetëm pasi ajo ishte larguar.

Sipas burimeve të larta të ushtrisë, u morën masa për ta çuar Sheikh Hasinën në aeroport në mënyrë të sigurt. Kishte shqetësime se kolona e saj mund të sulmohej, kështu që e gjithë rruga u pastrua dhe pika e nisjes u sigurua. Por në fund, nuk ishte e sigurt për ta marrë atë me rrugë, kështu që në vend të kësaj u përdor një helikopter.

Deri në momentin e nisjes, Sheikh Hasina hezitoi të hipte në të, tha djali i saj.

“Nëna ime nuk donte të hipte në helikopter. Unë isha në telefon, duke bindur nënën time, duke i thënë tezes sime, të dyjave që ajo duhej të largohej”.

Pasi e bënë këtë, ata u dërguan nga Gono Bhaban në një aeroplan në pritje të Forcave Ajrore të Bangladeshit C-130 Hercules, i cili ishte bërë gati.

Sajeeb Wazed Joy thotë se ai beson se ata shkuan në Agartala, kryeqyteti i shtetit lindor të Indisë të Tripura dhe u dërguan me avion prej andej në Delhi.

India tashmë ishte ofruar dhe ra dakord për kalimin e saj përmes kësaj rruge, thanë zyrtarët.

Të dhëna të tjera thonë se ajo u dërgua me helikopter në një aeroport në Dhaka, më pas me aeroplan në Delhi.

Cilado rrugë që morën, rreth orës 13:30 me kohën lokale, zonja Hasina, motra e saj dhe një deputet i lartë, Salman Fazlur Rahman, u transferuan nga helikopteri në avionin që i çoi në Delhi, thanë zyrtarët.

Një video në rrjetet sociale tregonte katër ose pesë valixhe në tokë në pritje për t'u ngarkuar. Shumë nga gjërat që ajo la pas po shpërndaheshin nga turmat që pushtuan banesën e saj, edhe pse ajo ishte ende në ajër.

Disa orë më vonë, avioni u ul në Delhi, destinacioni i mëtejshëm i pasagjerëve të tij është i paqartë.

Në Daka, interneti ishte rikthyer dhe anembanë Bangladeshit shpërthyen festimet duke shënuar fundin e sundimit 15-vjeçar të Sheikh Hasinës.

Një grua që dikur shihej si një demokrate, por më vonë u urrye nga shumë njerëz si një despote, kishte ikur si një e arratisur nën mbulesën e errësirës së internetit.