Kohët e fundit, Arabia Saudite , vendi më i madh prodhues i naftës në botë, njoftoi se po përmbushte objektivin e saj për zero emetime të gazeve serrë deri në vitin 2060.

Në të njëjtën kohë, megjithatë, ajo tha se synonte të ruante udhëheqjen e saj në prodhimin dhe eksportet e hidrokarbureve.

 Njoftimi i Arabisë Saudite do të thotë që emetimet brenda vendit do të jenë zero deri në vitin 2060, por përtej kësaj çfarë do të ndodhë me naftën dhe gazin që do të eksportohet është çështje tjetër.

Ky zhvillim nxjerr në pah betejën e madhe që po zhvillohet për të ndryshuar modelin e energjisë në mbarë botën.

Konferenca e OKB-së për Ndryshimet Klimatike në Glasgow (COP26) shënoi jo vetëm përpjekjen e koordinuar të liderëve botërorë për të parandaluar katastrofën e afërt ekologjike, por edhe ndryshimin e modelit energjetik që sjell ndryshime të mëdha ekonomike dhe gjeopolitike. 

I ashtuquajturi "tranzicion i gjelbër" drejt energjisë së pastër është i lidhur me interesa të mëdha, si ekonomike ashtu edhe gjeopolitike. 

Bie në sy se një ditë pas njoftimit të sauditëve, fondi holandez i pensioneve ABP, i cili menaxhon investime prej 528 miliardë eurosh, njoftoi se do të likuidojë investimet e tij në rreth 80 kompani që lidhen me lëndët djegëse fosile.

Megjithatë, sauditët, përveç angazhimit të tyre për lëndët djegëse fosile, njoftuan gjithashtu një investim të madh prej 180 miliardë dollarësh për të prodhuar " hidrogjen blu " duke përdorur gaz natyror, me synimin për të eksportuar 4 milionë tonë në vit deri në vitin 2030.

Hidrogjeni është çelësi energjetik i shekullit të 21-të , pasi synohet të funksionojë si lëndë djegëse, por edhe si mjet për ruajtjen e energjisë.

Hidrogjeni mund të fuqizojë motorët me djegie të brendshme dhe madje të zëvendësojë naftën në motorët e sotëm, me rregullime të vogla. 

Aktualisht, megjithatë, këto teknologji nuk janë të pjekura, veçanërisht në aspektin e ruajtjes, pasi hidrogjeni është jashtëzakonisht i ndezshëm dhe shpërthyes.

Megjithatë, vlerësohet se pas vitit 2030 do të jenë të pjekura kushtet për përdorimin e hidrogjenit për ruajtjen afatgjatë të energjisë së gjelbër, ndërsa deri atëherë do të kenë evoluar llojet e baterive që do të përdoren më shumë për ruajtje afatshkurtër. 

Kur hidrogjeni prodhohet nga energjia elektrike nga energjia e erës dhe diellit, ai quhet "hidrogjen i gjelbër" .

Sauditët planifikojnë të prodhojnë "hidrogjen blu" , që do të thotë se elektroliza do të gjenerojë energji elektrike nga djegia e gazit natyror, por dioksidi i karbonit i djegies do të ruhet në rezervuarë nëntokësorë dhe nuk do të lëshohet në atmosferë. 

 Derisa të piqen teknologjitë e reja, karburanti kryesor do të jetë gazi natyror, i cili është një mineral, por ka emetime shumë më të ulëta se qymyri dhe nafta dhe është në përputhje me qëllimet mjedisore të vendosura në mbarë botën. 

Prandaj është zgjedhur si lëndë djegëse e ndërmjetme.

Evropa ka adoptuar objektiva të rrepta për reduktimin e emetimit, për të arritur zero në vitin 2050 dhe vënien objektiv i ndërmjetëm në vitin 2030.

Për BE-në Tranzicioni i gjelbër nuk diktohet vetëm nga nevoja për të parandaluar ndryshimet klimatike, por është gjithashtu një objektiv strategjik i autonomisë energjetike, pasi Kontinenti i Vjetër nuk ka rezerva hidrokarbure dhe energjia "e pastër" është e vetmja mënyrë për të hequr qafe gazin rus dhe naftën saudite.

Teorikisht, evoluimi i teknologjisë dhe investimet në energjinë diellore dhe të erës, si dhe ulja e kostove të prodhimit çojnë në një ekuilibër ku zëvendësimi i hidrokarbureve do të jetë i mundur.

Në praktikë, megjithatë, rezulton se tranzicioni nuk është aspak automatik dhe me këtë rast lidhen interesa të mëdha, të cilat i japin betejën e tyre rishpërndarjes së ardhshme globale.

Varësia evropiane nga gazi natyror ka dalë në pah muajt e fundit, pasi 'shpërthimi' i çmimit të këtij të fundit, ndër faktorët e tjerë, vjen si pasojë e uljes së furnizimeve nga Gazprom i Rusisë .

Lëvizjet e sauditëve tregojnë se ata po përpiqen të mbajnë kontrollin e tregut global të energjisë, duke fituar një epërsi në karburantet e ardhshme si hidrogjeni .

 Kina ka miratuar objektivin zero për vitin 2060, por për momentin ka mbetur pa termocentrale me qymyr, pasi ka rezerva të konsiderueshme dhe i përdor ato për të shmangur “shterimin” e energjisë për shkak të krizës së gazit.

SHBA , e cila ka rezervat e veta të hidrokarbureve minerale, ka njoftuar se do të miratojë një objektiv zero-emetime për vitin 2060, por nuk ka specifikuar masat specifike dhe politikat për të arritur atë.

Megjithatë, kriza energjetike që nisi me rritjen e çmimit të gazit në muajt e fundit ka nxjerrë në pah paqartësitë që lidhen me kalimin në energjinë e pastër, të ashtuquajturin “karbonim”, që nënkupton një reduktim gradual të përdorimit të qymyrit dhe vajit.

Reduktimi deri në mesin e shekullit të bilancit të emetimeve të dioksidit të karbonit dhe gazeve të tjera serrë synon të parandalojë ngrohjen globale me më shumë se 1.5 gradë Celsius.

Mbi këtë nivel, sipas studimeve të sponsorizuara nga OKB-ja dhe shumë të tjera, ndryshimet klimatike janë të lidhura me skenarë katastrofikë dhe dëme të pallogaritshme për jetën në planet, që kërcënojnë mbijetesën e njerëzimit dhe kulturës së tij./ Marrë nga newmoney.gr