Rriten familjet me një prind, çiftet pa fëmijë një tendencë në rritje

Çiftet pa fëmijë si një tendencë në rritje, përbëjnë 37% të së gjitha bërthamave familjare në Shqipëri. Me një total prej 257,139 familjesh pa fëmijë, kjo tendencë mund të jetë tregues i ndryshimeve socio-ekonomike dhe kulturore, përfshirë vonesat në krijimin e familjeve dhe uljen e lindshmërisë.

Sipas të dhënave më të fundit nga INSTAT, ka një prirje në rritje të çifteve pa fëmijë, të cilat përbëjnë 37% të së gjitha bërthamave familjare në Shqipëri. Shqipëria ka një total prej 705,795 bërthama familjare, duke përfshirë një gamë të gjerë të llojeve të familjeve bazuar në numrin e fëmijëve.

Çiftet pa fëmijë si një tendencë në rritje, përbëjnë 37% të së gjitha bërthamave familjare në Shqipëri. Me një total prej 257,139 familjesh pa fëmijë, kjo tendencë mund të jetë tregues i ndryshimeve socio-ekonomike dhe kulturore, përfshirë vonesat në krijimin e familjeve dhe uljen e lindshmërisë.

Ndikimi i faktorëve të tillë si kushtet ekonomike dhe roli në rritje i grave në tregun e punës mund të jenë disa nga shkaqet kryesore të kësaj prirjeje, sipas ekspertëve.Sipas statistikave, familjet e formuara nga çifte të martuara me fëmijë janë grupi më i madh, duke përfaqësuar 363,131 familje. Ky grup familjar është i shpërndarë në numër të ndryshëm fëmijësh, ku pjesa më e madhe e çifteve kanë 1 ose 2 fëmijë.

Konkretisht, 150,669 prej këtyre familjeve kanë vetëm një fëmijë, ndërsa 152,345 kanë dy fëmijë. Një numër më i vogël familjesh kanë tre fëmijë (49,387) ose më shumë se katër (10,730). Familjet me prindër vetëm përfaqësojnë një sfidë specifike për shoqërinë, me 12,080 baballarë të vetëm dhe 60,447 nëna të vetme që kujdesen për fëmijët e tyre. Këto familje përballen shpesh me vështirësi më të mëdha financiare dhe emocionale, duke theksuar nevojën për mbështetje institucionale më të madhe.

Ndërsa shumica e prindërve të vetëm kanë një fëmijë (7,754 baballarë dhe 38,694 nëna), ka edhe familje me 2 ose më shumë fëmijë që përballen me sfida të shtresuara. Ky realitet nënvizon domosdoshmërinë e programeve mbështetëse për prindërit e vetëm dhe fëmijët e tyre, për të garantuar mirëqenie sociale dhe zhvillim të barabartë për të gjitha familjet.