Shpeshherë firmat gjermane po përpiqen pa sukses të gjejnë punëtorë në Ballkan. Madje edhe ai që ka një kontratë pune shpesh nuk merr vizë. Ndonëse qeveria gjermane një gjë të tillë e ka premtuar, shkruan SPIEGEL ONLINE.

Para një viti Besim Hasani e bëri atë që shteti gjerman dëshiron ta bëjnë njerëzit si ai: mblodhi plaçkat, tërhoqi kërkesën e tij për azil dhe u kthye me gruan dhe fëmijën prej nga kishte ardhur, në Kosovë.

Kështu ai e kurseu familjen nga pritja e pafrytshme me muaj të tërë, po ashtu i kurseu edhe autoritetet gjermane të cilat qenë të ngarkuara me punë gjatë krizës së refugjatëve. Besim Hasani, 37-vjeçar, infermier i diplomuar, braktisi Gjermaninë me bindjen se do të lejohet të vijë

sërish, nëse i respekton rregullat.

Para një viti, në fund të tetorit 2005, Gjermania e ka ashpërsuar azilin me qëllim që të kufizohet ardhja e emigrantëve ekonomikë nga Ballkani. Njëkohësisht tregu gjerman i punës u hap edhe më shumë për njerëz nga Ballkani perëndimor. Njerëzve si Hasani, të cilët kanë ardhur në Gjermani si azilkërkues, por vullnetarisht kthehen prapa, nuk do t’u ndalohet hyrja në Gjermani për disa vjet. Përkundrazi, kush mund të dëshmojë se ka një vend pune në Gjermani, mund të marrë një leje pune. Në qendrat e azilit atëbotë ishin vendosur afishe me informata. “Rrugë të reja legale për punë në Gjermani”, thuhej aty. Për Hasanin kjo tingëllonte si premtim.

Pas kthimit në Prishtinë ai kërkoi një termin në Ambasadën gjermane në Prishtinë. Pasi priti me muaj të tërë ai dorëzoi në Ambasadë kontratën e tij të punës, përpiluar dhe nënshkruar nga një shërbim për kujdes ndaj pacientëve në München. Ai dërgoi edhe një vërtetim të Agjencisë së Punës, aty thuhej se “nuk ka dilema sa i përket tregut të punës”.

Por ai s’mund të vijë në Gjermani. Ambasada e ka hedhur poshtë kërkesën e Hasanit. Para Ambasadës gjermane në Prishtinë njerëzit çdo ditë presin në radhë të gjata. Nga një përgjigje e Qeverisë gjermane ndaj një pyetjeje me shkrim të Partisë së Gjelbër kuptohet se vetëm koha e pritjes për një termin në Ambasadë për dorëzimin e dokumenteve të domosdoshme për vizë mesatarisht është dy muaj. Edhe më e vështirë është situata në Serbi (2,5 muaj), Shqipëri (3 muaj) dhe Bosnjë (3,5 muaj). Kësaj duhet shtuar pritjet e gjata të trajtimit të kërkesës dhe marrjes së vendimit që mund të kalojnë më shumë se dy muaj. Kush ushtron ankesë kundër refuzimit, siç ka bërë infermieri Hasani, duhet të ketë edhe më shumë durim: që nga qershori ai pret një përgjigje për një deklaratë formale për të dëshmuar të kundërtën.

“Këto janë rrethana të padurueshme”, thotë Brigitte Pothmer, zëdhënëse mbi tregun e punës e Partisë së Gjelbër. Ajo thotë se shumë politikanë po angazhohen për trembjen e emigrantëve nga Ballkani, ndonëse të ekspertët e tregut të punës të të gjitha partive janë të një mendimi: Gjermanisë i duhet fuqi shtesë punonjëse, sipas parashikimeve të Agjencisë Federale të Punës deri në vitin 2030 rreth 2,3 milionë, thotë Pothmer. Ajo kërkon: “Praktika restriktive duhet të liberalizohet, përndryshe shumë punëdhënës nuk mund t’i zënë vendet e punës”.

“Po përballemi me mure të padukshme”, thotë edhe Christian Hofbrückl, 63-vjeçar. Ky sipërmarrës nga Niederbayern (Bavaria e Ulët) para disa vitesh është tërhequr nga puna e përditshme në biznes, por s’ka gjetur qetësi. Nga Deggendorfi i Bavarisë ai rregullisht shkon në Kosovën që gjendet 1000 kilometra larg. Hofbrückl atje i këshillon falas dy komuna në ndërtimin e një sistemi funksional të menaxhimit të bërllokut. “Senior Expert Service” quhet ky program dhe përkrahet nga Qeveria gjermane. Komunat kanë zhvilluar një koncept, me të cilin konkurrojnë për të marrë donacione nga GIZ, organizata qeveritare gjermane për ndihmë zhvillimore në botën e jashtme. Me ndihmën e Hofbrückl planifikohet që tre të rinj kosovarë të përgatiten në Gjermani si ekspertë për menaxhimin e mbetjeve dhe pastaj me ekspertizën e tyre t’i zëvendësojnë grumbujt me bërllok në vendin e tyre me trajtim modern të mbetjeve.

Ndihmë për të ndihmuar vetvete, kjo ishte ideja. Hofbrückl ka gjetur tri vende për shkollim për tre burrat kosovarë, ka siguruar vërtetimet e Agjencisë së Punës në München edhe lejeqëndrimin. Kur bëri kërkesat për vizë edhe ai ishte i detyruar të deklarojë të ardhurat, të dorëzojë dokumentet e tatimit krahas një “deklarate obliguese”. Kjo është një lloj garancie: Hofbrückl duhet të dëshmojë se ka mjaft para për të financuar qëndrimin e tre kosovarëve dhe në rast se vjen puna edhe për mbulimin e shpenzimeve për dëbimin e tyre në atdhe. “Të ardhurat e mia mjaftojnë për të kthyer në Kosovë një autobus me njerëz”, thotë Hofbrückl. Por asgjë s’ka kryer punë. Kërkesat për viza u hodhën poshtë. U tha se ekzistojnë dyshime që tre kosovarët do të kthehen në vendlindje. Hofbrückl pastaj kërkoi një bisedë në Ambasadë, por nuk iu caktua një termin. Ai u përpoq të futet në oborrin e Ambasadës me një librezë pune të GIZ-it, organizatës qeveritare gjermane për ndihmë zhvillimore në botën e jashtme. “Me këtë librezë për krekosje s’mund të hyni këtu”, i thanë atij te porta. Kështu tregon Hofbrückl.

Ministria e Jashtme në Berlin thotë se pritjet e gjata janë pasojë e numrit të madhe të kërkesave në Kosovë. Personeli atje është shtuar, por në Prishtinë së pari ishte dashur të hapet një “zyrë dhe sportel tjetër”. “Nuk ka urdhëresa për lëshim restriktiv të vizave apo gjëra të tjera”, njoftoi një zëdhënës. Ambasada (gjermane) në Prishtinë nuk u përgjigj në pyetjen mbi kërkesat e refuzuara të tre kosovarëve dhe të Besim Hasanit.

Infermieri Hasani beson me këmbëngulje se ankesa e tij do të ketë sukses. Ai po e shfrytëzon kohën e pritjes për të përmirësuar gjermanishten e tij në Institutin Goethe në Prishtinë. Por te punëdhënësi i tij në München po rritet zemërimi ndaj autoriteteve. Zylfi Gashi është pronar i MediSun, një shërbim për kujdes ndaj njerëzve të sëmurë apo me nevoja të tjera. Ky sipërmarrës edhe vetë është nga Kosova, por jeton që nga viti 1994 në Gjermani.

Ai ka parë se si Hasani në një qendër azilkërkuesish i ka trajtuar pleqtë dhe të sëmurët mendorë. Që nga atëherë Gashi dëshiron ta punësojë atë, “sepse nuk kam parë aq shumë njerëz që me kaq kujdes sillen ndaj pacientëve”. Sipërmarrësi Gashi është i mllefosur se si autoritetet gjermane po sillen me punëtorin e tij të preferuar.  Gashi thotë se përherë ka qenë i bindur: “Nëse ka një vend të drejtë, ai vend është Gjermania”. Ndërkohë ai ka përshtypjen se mbase e ka pasur gabim.